KUBET thailand – อายุห่างกันมีส่วนสำคัญจริงๆ

ผมกับแฟนห่างกัน 12 ปี 
ช่วงแรกผมรุ้สึกมีความสุขมากๆ เป็นปีแรกที่รุ้สึกดีสุดๆ รุ้สึกสดใสไปกับเขาด้วย(โลกสีชมพู) เขาอยากได้อะไรผมก็หาให้เขาหมด เรารักกันมากเลยครับ
พอปีที่สอง ความเป็นตัวเองเริ่มปรากฎ นั้นก็ไม่ดี นี้ก็ไม่ชอบ ทั้งที่ๆเราเป็นคนตามใจเขาทุกอย่าง เกิดมีปากเสียง ทะเลาะกัน เลิกกันแล้วกลับมาดีกัน 3-4รอบ
การงาน การเงินก็มีปัญหา เครียดมาก เขาอยากเปิดร้านเสื้อผ้าเราก็เปิดให้หมดไปหลายแสน แต่เขาก็ไม่ตั้งใจทำงาน สุดท้ายแฟนสาวก็ไม่เข้าใจในปัญหาและเหตุผลของเรา
พอขึ้นปีที่สาม ปัญหาเดิมๆก็กลับมา ร้านเสื้อผ้าก็ต้องปิดตัวลง เพราะผมแบกรับค่าใช้จ่าย ไม่ไหว.. เสี้อผ้าข้าวของ เขาบอกจะไลฟ์ขายออนไลน์ ผ่านมา6-7เดือน ก็ไม่หยิบไม่จับอะไร ไม่ตั้งใจทำอะไรเลย เหมือนเด็กน้อยที่อยากเล่นขายของ… ด้วยความที่เราโตกว่า เราก็อยากเห็นความสำเร็จที่ดี อยากวาดฝันอนาคตด้วย แต่เหมือนเราทำทุกอย่างอยุ่คนเดียว สุ้อยุ่คนเดียว ระบายให้ใครฟังก็ไม่ได้ ผมยอมสละทั้งเวลา เงินทอง ความสุขส่วนตัว เพื่อเขาแล้ว แต่ก็ไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นเลย ผมควรทำไงดี 
ณ ตอนนี้ ผมอายุ 30++ แล้ว ก็อยากมีลูก มีครอบครัว ผมก็ยังรักแฟนสาวมากๆๆ แต่ผมรุ้สึกเหนื่อย ท้อแท้ ผิดหวัง มืดแปดด้าน ไม่รุ้จะทำยังงัยดี ผมแค่ต้องการคนที่จะสร้างอนาคต และครอบครัวไปด้วยกัน แต่เหมือนเขายังอยากสนุกกับชีวิตวัยรุ่นเขาอยุ่

ผมควรจะทำไงดีครับ??