KUBET thailand – [Spoil] One Piece ตอนที่ 1,140 “สค๊อปเปอร์ กาบัน” (เต็มตอน)

– ตอนเริ่มต้นที่ลูฟี่ กำลังสับสน และไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องมาสู้กับกาบัน ในขณะเดียวกันโซโลก็จำสิ่งที่โคลอนบอกได้ถึงความเก่งกาจของกาบัน (ที่เป็นพ่อโคลอน)

– ลูฟี่ยื่นมือออกไปเพื่อคว้ากุญแจ แต่กาบันหลบได้อย่างง่ายได้ ลูฟี่เริ่มหงุดหงิดแล้ว เขากระโดดไปใกล้ ๆ กาบันกว่าเดิม และคว้ากุญแจอีกครั้ง ครั้งนี้กาบันเคลือบกุญแจด้วยฮาคิ และฟาดลูฟี่ลงกับพื้นอย่างแรง (ตอนที่ฟาดลูฟี่มีประกายสายฟ้าสีดำ ๆ ด้วย)

โร๊ด : เดี๋ยวก่อนสิ ยะซัง!

นามิ : ลูฟี่!!

ลูฟี่ : เว๊ออ!

– ลูฟี่ออกมาจากซากปรักหักพัง และเริ่มรัวหมัดใส่กาบันอีกครั้งแต่กาบันหลบได้หมดอีกเช่นเคย 

กาบัน : หมวกฟางใบนี้ ดูดีและเหมาะกับแกมากเลย เหมาะยิ่งกว่าหมวกเหล็กที่แกใส่อยู่ตอนนี้อีก ว่าไหม ?

ลูฟี่ : ก็แหงล่ะ! มันเป็นสมบัติที่แชงส์ให้ฉันเก็บไว้ให้ ส่งกุญแจมานะ!

กาบัน : เก็บไว้ให้หรอ? มันไม่ได้ให้แกเฉย ๆ หรอกหรอ ขี้งกชะมัด 

ลูฟี่ : ไม่ใช่แบบนั้น ! อย่าพูดอะไรไม่ดีเกี่ยวกับแชงส์นะ ถ้าแกไม่ได้รู้จักเขาดีพอ 

กาบัน : ฮ่า ๆ ว่าแต่ข้า แกเองก็เหมือนกันนั่นแหละ 

– ทันใดนั้นกายมันก็ยัดส่วนหนึ่งของกุญแจเข้าปากลูฟี่ จนหัวของลูฟี่มีรูปร่างเหมือนกุญแจ 55555 และกาบันก็หยิบขวานสองด้ามออกมา

โซโล : อะไรน่ะ! ขวานเร๊อะ 

กาบัน : Yasotakeru! 

โซโล : ลูฟี่ หลบเร็ว!

– ลูฟี่สัมผัสได้ถึงฮาคิที่ทรงพลัง สีหน้าของลูฟี่เปลี่ยนเป็นจริงจัง และดูตลกไม่แพ้กัน (เพราะหัวยังเป็นกุญแจอยู่) กาบันฟาดขวานลงมาจำนวนหลายครั้งจนพลังทำลาย ได้ทำลายหอคอยส่วนหนึ่งของปราสาท 

– กาบันคิดในใจว่า ลูฟี่มีลูกเรือที่ดีมาก

– นามิกับโร๊ด ตกตะลึงในขณะที่โซโลก็เริ่มจริงจังเช่นกัน ลูฟี่เปลี่ยนเป็นเกียร์ 5 

– ลูฟี่และโซโลพุ่งเข้าโจมตีพร้อม ๆ กัน 

กาบัน : นี่สินะ ร่างสีขาว

– ทันใดนั้น กาบันก็มอบกุญแจให้พวกลูฟี่ ลูฟี่และโซโลพุ่งเข้าใส่โขดหินเพราะหยุดการโจมตีไม่ทัน และโกรธที่ไม่ได้สู้ต่อ โร๊ดพยายามบอกลูฟี่ว่ากาบันเป็นใคร แต่กาบันหยุดไว้ พร้อมบอกว่า ไม่ต้องรีบร้อนไป ถ้าออกจากเอลบัฟไปได้โดยที่เอลบัฟปลอดภัย ถึงตอนนั้นค่อยกลับมาหาเขา 

– ลูฟี่กับโซโลเห็นพ้องต้องกันว่าจะไม่กลับมาหากาบันอีกแล้ว 55555

– กาบันเดินจากไปพร้อมแฟลชแบคช่วงที่แชงส์เจอกับกาบัน 

กาบัน : เฮ้ย! แชงส์ แกคิดจริง ๆ หรอว่าข้าจะไว้ใจเจ้าเด็กนั่นง่าย ๆ 

แชงส์ : ฮ่า ๆๆ ก็จริงแบบที่บอกนั่นแหละ แต่คุณจะทำอะไรก็แล้วแต่คุณเลย กาบัน 

– ตัดไปที่โรงเรียนวอลรัส มีเด็ก ๆ ชี้ให้ดูว่ามีนกบินผ่าน แต่พอหันขึ้นไปมอง นกตัวนั้นได้หายไปแล้ว 

– ในขณะเดียวกัน ที่ “Sun World” แชมร๊อค และ กุนโกะ ลงจอดที่กิ่งไม้ขนาดใหญ่กิ่งหนึ่ง แชมร๊อคประหลาดใจที่แม้แต่ในเอลบัฟก็ยังมีโรงเรียน กุนโกะวาดวงเวทย์ลงที่พื้น มี้ฟ้าผ่าลงมาที่วงเวทย์นั้นพร้อมปรากฏตัวอัศวินเทพใหม่อีกสองคนในหน้าคู่ 

อัศวินเทพคนแรกคือ “เซนต์ ซอมเมอร์” จากตระกูลเชพเพิร์ด (ตระกูลของ จู ปีเตอร์) เป็นชายวัยกลางคน ใส่แว่นตา ผมยาว และมีเครา (เคราแพะมีรูปทรงคล้ายไม้กางเขน) นั่งอยู่บนเก้าอี้ (ข้าง ๆ มีหีบเสื้อผ้า) และกำลังคุยกับใครบางคนผ่านแมลงสื่อสาร เหมือนว่าเขาถูกเรียกตัวมาก่อนจะแต่งตัวให้เรียบร้อย เขาเลยใส่แค่เสื้อกล้ามกับกางเกงชั้นใน

ซอมเมอร์ : อย่าทำแบบนี้สิ ฉันต้องเปลี่ยนชุดแล้วก็เตรียมตัวอีกหน่อยนะ ขอเวลาสักชั่วโมงได้ไหม? แล้วเรื่องเสบียงล่ะ? รู้ใช่ไหม อาหารน่ะ!!

จะปล่อยให้เหล่าทวยเทพอดตายกันหรือไง…

อัศวินเทพคนที่สองคือ “เซนต์ กิลลิงแฮม” จากตระกูล ลิโมชิฟ/เรโมซิฟ (ยังไม่แน่ใจว่าชื่อไหนถูกต้อง) 

แม้ว่าบทนี้จะยังไม่ยืนยัน แต่กิลลิงแฮมดูเหมือนจะมีพลังจากผลปีศาจโซออนที่เป็น กิเลน

(ชื่อของเขาในภาษาญี่ปุ่นคือ “คิริงามุ” )

ดูเหมือนว่าผล “กิริน” จะตื่นขึ้นแล้ว เพราะมีเมฆสีขาวลอยรอบคอของเขา

กิลลิงแฮมปรากฏตัวในร่างไฮบริด คอของเขายาวมากและมีแผงคอยาว หัวของเขาคล้ายหัวม้า แต่มีเขาสองเขาและหนวดยาวสองเส้น สวมเครื่องแบบทหารที่คล้ายกับของแชมร๊อคและถือตรีศูลที่มีรูปร่างแปลกตา

ยังมีฟองอากาศ (เหมือนพวกเผ่ามังกรฟ้า) ครอบหัวพร้อมเครื่องช่วยหายใจพิเศษ

กิลลิงแฮม: แย่แล้ว! แย่แล้ว! ฉันจะไปสายแล้ว!!

เมื่อกี้ฉันยังงัวเงียอยู่เลย ที่พวกเขาบอกว่าฉันต้องไปที่ไหนนะ!? 

– ซอมเมอร์ พึ่งสังเกตว่ากุนโกะ และแชมร๊อคยืนอยู่หน้าเขา กุนโกะหันหลังไปอย่างเขินอายเพราะซอมเมอร์ยังใส่แค่กางเกงในอยู่ 

– ซอมเมอร์ ยังไม่รู้ตัวแล้วบอกว่า ทำไมกุนโกะและแชมร๊อคมาหาเขาที่บ้าน

– สุดท้ายทั้งคู่ก็รู้ตัวสักทีว่ามาถึงเอลบัฟแล้ว 

– แชมร็อคถามว่าทำไมถึงเรียกตัวพวกเขามาพร้อมกันทั้งคู่ ในเมื่อเขาต้องการแค่คนเดียว

– กิลลิงแฮมตอบว่าเป็นเพราะแชมร๊อคถูกเรียกตัวกลับไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ตามคำสั่งจากเบื้องบน

ซอมเมอร์: งั้นที่นี่ก็คือดินแดนของยักษ์สินะ… ช่างใหญ่โตจริง ๆ!! แล้วพวกนายมาทำอะไรกันที่ประเทศที่ไม่ใช่ของรัฐบาลโลกกันละหือ?  หรือว่ามาเยี่ยมหลุมศพของฮาราล?

– จากนั้น ในหน้าสุดท้ายสุดอลังการของตอนนี้

เราเห็นอัศวินเทพทั้ง 4 กำลังเฝ้ามองเด็ก ๆ ใน “โรงเรียนวอลรัส” จากกิ่งไม้ขนาดยักษ์

ซอมเมอร์ในที่สุดก็สวมเครื่องแบบทหารเรียบร้อยแล้ว

ซอมเมอร์ :  งั้นแผนคือการลักพาตัวเด็ก ๆ ไปที่ ‘ดินแดนศักดิ์สิทธิ์’ สินะ…เด็กพวกนี้ตัวไม่เล็กพอจะใส่ถุงได้นะ ฮ่าฮ่า…

กิลลิงแฮม: คนที่ไม่มีตราสัญลักษณ์จะผ่าน ‘เหวลึก’ ไปไม่ได้… งั้นเราต้องขนส่งพวกเขาไปทางเรือแทน…

กุนโกะ (โกรธ): “ไอ้หมอนี่…”

ตอนจบของบทนี้ แชมร๊อคยิ้มด้วยสีหน้าชั่วร้าย…

แชมร๊อค : ด้วยพลังของพวกนาย… ทำไมเราไม่ทำให้เรื่องนี้เป็น ‘เกม’ ล่ะ 

จบตอน สัปดาห์หน้าไม่งด